ผู้กำกับโฆษณาที่มีชื่อเสียงระดับโลกคนหนึ่ง เคยเล่าเอาไว้ว่าเขามีหลักเกณฑ์การเลือกพนักงานเข้ามาทำงานด้วย โดยไม่ได้วัดจากความสามารถ Profile ประสบการณ์ทำงาน แต่วัดจากฐานะของเขา ถ้าคนสัมภาษณ์งานคนนั้นเป็นคนที่ฐานะ ยากจนมาก่อน ก็มีโอกาสมากที่เขาจะรับเข้าทำงาน เพราะคนที่มีฐานะยากจนจะมีคุณสมบัติ 4 ข้อที่คนฐานะดีสู้ไม่ได้ ดังนี้
1 มีความอดทนสูง กว่า
ข้อใดชัดเจนที่สุดเพราะถ้าไม่อดทนคงไม่มีชีวิตรอดมาจนถึงทุกวันนี้ คนจนทุกคนต้องเคยทำงานบ้าน ทุกคนต้องเคยช่วยพ่อแม่ทำมาหากิน ไม่เคยนอนห้องแอร์ ต้องนั่งรถเมล์หรือเดินไปเรียน ไม่ได้นั่งรถเก๋งไปโรงเรียนเหมือนคนรวย แม้กระทั่งกล้ามเนื้อ ต้องมีความแกร่งกว่าเด็กที่ฐานะดีอย่างแน่นอน
คนฐานะดีส่วนใหญ่มีทางเลือกเยอะ ทำงานไม่ถูกใจก็ออกไปทำงานอื่นได้ ทำธุรกิจส่วนตัวได้ เรียนต่อปริญญาโทได้ ในขณะที่เด็กฐานะยากจนนั้นมีเพียงทางเลือกเดียวจึงต้องตั้งใจทำงานให้ดีที่สุดและปรับตัวในทุกสถานการณ์
2 แก้ปัญหาได้ดีกว่า
เพราะชีวิตอยู่กับปัญหามาตลอดตั้งแต่เกิดมาต้องคอยแก้ปัญหาทุกๆวันคุ้นเคยกับเจ้าปัญหา จนถือว่าเป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่งเลยทีเดียว เรื่องการแก้ปัญหาเฉพาะหน้านั้นถือเป็นวิชาประสบการณ์ ความรู้แบบนี้อ่านหนังสือกี่เล่มก็ไม่มีทางทำได้ ซึ่งเป็นคุณสมบัติที่คนจนจะต้องเจอมาตั้งแต่เด็ก
3 มีความฉลาดมากกว่า
ใครอ่านข้อนี้อาจจะมีความขัดแย้งในใจว่าคนจนฉลาดกว่าคนรวยอย่างไร ความฉลาดในที่นี้อาจไม่ใช่เรื่องการศึกษาครับ แน่นอนอยู่แล้วว่าคนที่มีฐานะดีส่วนใหญ่จะมีการศึกษาที่ดีกว่า แต่ความฉลาดในที่นี้ หมายถึง ความฉลาดในการใช้ชีวิต
คิดดูสิครับ ถ้าเด็กคนหนึ่งมีต้นทุนแค่ 10 กับเด็กอีกคนมีต้นทุน 500 แต่มายืนในระดับเดียวกันมาสมัครงานเดียวกัน ในมาตรฐาน 1000 ขั้น แปลว่า เด็กฐานะยากจนต้องฉลาดกว่าแน่นอน เพราะต่อสู้มา 990 ขั้น ในขณะที่เด็กฐานะดีต่อสู้มาแค่ 500 ขั้นเอง
4 อยู่กับความเป็นจริง
คนที่ยากจนจะอยู่กับปัญหามาตลอดเขาปรับตัวกับสภาพความเป็นจริงได้ งานที่ต้องประหยัดเพราะมีกำไรน้อย งานสบาย เขาจะไม่ตั้งคำถามอะไรมากมายแต่จะพยายามปรับตัวตามความเป็นจริงได้ดีกว่าคนที่มีฐานะดี
ทั้ง 4 ข้อนี้เรียกว่าวิชาลำบากที่คนจนทุกคนต้องเคยลงวิชานี้เอาไว้ ตั้งแต่เด็กเลยครับ
จากหนังสือ เพราะเราก้าวเดิน จึงเกิดทาง โดย “หนุ่มเมืองจันท์”
